Bluefin skitrip 2019

Een chauffeurswissel, een aantal nachtelijke stops en wat hazenslaapjes verder rijden we in de stralende ochtendzon de haarspeldbochten omhoog richting Fiss. Aangekomen bij ons chalet trekt iedereen zijn skikleding en gaan we voor een stevig ontbijt richting Hexenalm.

De startende skiërs en snowboarders melden zich voor hun les en de rest gaat in kleine groepjes op verkenning door het gebied. Rond 14.00u volgt een late lunch bij het middenstation met de vrije skiërs van de groep; de eerste meters vallen niet tegen, zeker ook door het mooie weer en de goede sneeuw!

Après-ski

Rond 16.00u wordt er verzameld bij de Hexenalm, onze après-ski hangout voor deze dagen. De verhalen komen los, de eerste spierpijn begint al op te komen en het is tijd voor een welverdiend biertje! Als de zon vertrekt, gaan we met z’n allen naar binnen waar in een mum van tijd het dak eraf gaat; de Hexenalm maakt haar reputatie meer dan waar. Uiteindelijk lukt het met moeite om iedereen rond 19.30u de tent uit te krijgen om aan te schuiven aan het diner dat voor ons in het Chalet klaar is gemaakt. De sfeer zit er goed in, de plannen voor morgen worden gemaakt en een deel van de groep rolt nog door richting Hackl’s Kaller om het feest voort te zetten.

Kleine oogjes, schorre stemmen en sterke verhalen; het begin van dag twee aan de ontbijttafel. De eerste lift wordt niet gehaald maar al snel staat iedereen toch weer op de piste. Een aantal niet-skiërs is ook mee en zij gaan met behulp van verschillende gondels en wandelpaden op pad naar onze lunchlocatie boven Serfaus. De donderdag wordt gebruikt om maximaal te skiën en snowboarden. Het grote gebied wordt van voor tot achter doorkruist en toch lukt het om met het merendeel van de groep samen te lunchen bij de Seealm waar de wandelaars zitten te wachten. Uiteindelijk treffen we elkaar rond 16.00u weer bij de Hexenalm waar we de après-ski iets eerder achter ons laten om vroeg te dineren.

In control 

In onze skikleding en met helmen op gaat het weer richting skilift want de pistes zijn verlicht voor de rodelavond die door het personeel van het chalet georganiseerd is. Na wat instructie volgt een ongecontroleerde afdaling over paden en pistes, afgewisseld met wat schnapps. De helft vindt het na de eerste afdaling wel goed geweest terwijl de andere helft merkt dat je de slee pas bij de derde of vierde afdaling echt onder controle begint te krijgen. Met uitzicht op de rodelaars wordt er ondertussen gezellig geborreld door de rest en kan een aantal uur later de schade op worden gemaakt. Met 1 verdraaide knie en 2 kapotte rodelsleetjes maakt de rodelavond als risico uitstapje haar reputatie helemaal waar; de lol was echter minstens even groot! De reguliere après-ski had de deuren inmiddels gesloten en de groep splitst zich op richting chalet en Hackl’s Kaller.  

Nog 1 dag vol gas

Met koffie, eieren en kaiserbrötchen wordt het leven weer opgestart en maakt iedereen zich op voor een laatste dag skiën met absoluut Kaiserwetter. Geen skilessen meer dus op een enkeling na pakt iedereen gewoon de lift om op eigen gelegenheid te gaan skiën. Ook de beginners gaan de ‘grote’ berg op voor het echte werk onder begeleiding van een aantal collega’s.

Het is warmer en dat is ook aan de pistes te merken; het is werken geblazen. Toch probeert de groep met ervaren skiërs en snowboarders nog zoveel mogelijk pistes af te vinken. De meeste zwarte pistes in het gebied moeten er nog aan geloven waardoor ook zij met brandende bovenbenen de laatste après-ski induiken. Net als de voorgaande dagen gaat het dak er weer helemaal af en kost het wat moeite iedereen rond 20.00u richting chalet te krijgen voor de feestavond die onze chaletstaf voor ons voorbereid heeft. De kok blijkt Griekse roots te hebben en leeft zich helemaal uit voor deze avond.

Pieken en bijkomen

De sfeer zit er weer goed in en met de Sirtaki nog in de benen maakt een flinke groep zich op voor een laatste avond in de Hackl’s Kaller waar tot in de vroege uurtjes gefeest wordt. Ons verblijf in Fiss wordt uiteindelijk afgesloten met een laatste ontbijt en nadat iedereen weer tot leven is gekomen, stappen we op zaterdag om 10.00u in de bus richting Breda. Met een groep die nog aan het bijkomen is en dankzij onze chauffeurs stappen we uiteindelijk 12 uur later uit bij BondPark in Breda. Een paar mooie dagen verder en heel wat collegiale vriendschappen verder wordt er alweer stiekem nagedacht over het vervolg dat hieraan gegeven zou moeten worden; to be continued!